Wat vind ik nu van Prezi?
Ben je het liefst slaperig of misselijk? Een relevante vraag om een blogpost over Prezi te starten.
Hou je antwoord even voor jezelf. Ik vertel je tegen het einde van de post dat je de foute keuze heb gemaakt.
Wat is Prezi?
Prezi is the new kid on the block als het op presenteren aankomt.
Het is te zeggen: dit nieuwe kind bestaat ondertussen al vijf jaar en wil ons na al die tijd nog steeds afhelpen van saaie PowerPointpresentaties. Een nobel, maar geen gemakkelijk doel.
Professionele Prezi-presentaties (zoals deze over de relativiteitstheorie) ogen inderdaad flashy en mooi.
Daarom krijg ik tijdens workshops vaak de vraag: “Prezi, wat vind jij daar nu van.” En het antwoord is – zoals zo vaak – goh, het hangt er vanaf.
Weet waar je mee bezig bent
Prezi wil ons anders laten denken over presentaties. Waar de slides van een PowerPointpresentatie een digitaal afkooksel zijn van de oude overheadprojector, wil Prezi ons verhaal vertellen op een niet-lineaire manier.
Zo kan je zoomen, draaien en op verrassende manieren afbeeldingen, video’s en tekst tevoorschijn toveren. De mogelijkheden om je verhaal te vertellen zijn met Prezi inderdaad erg uitgebreid.
Maar daar ligt ook ineens de Prezi-valkuil: je moet verdorie goed weten waar je mee bezig bent of je publiek wordt eerder misselijk van al dat gedraai en gezoom dan dat ze er wat van opsteken.
Ook bij Prezi geldt immers: de beelden en tekst moeten je verhaal versterken en er niet van afleiden.
Maar al te vaak gooien mensen hun PowerPoint slide voor slide in Prezi zonder er bij na te denken of Prezi wel een meerwaarde biedt aan hun verhaal.
Het resultaat is dan een misselijkmakend carroussel van slides en bewegingen.
Moeilijk in de vingers te krijgen
Dat veel Prezi-presentaties (Prezitaties?) de mist in gaan, komt omdat Prezi een erg steile leercurve heeft.
Waar je PowerPoint maar hoeft op te starten en je titel te schrijven op de plek die zegt ‘schrijf hier je titel’, moet je bij Prezi echt de tijd nemen om de software in de vingers te krijgen.
Zelfs met de handige – maar niet altijd nuttige – templates die Prezi aanbiedt, is het vaak wat trial and error.
Vaak nemen mensen de tijd niet om het programma te leren gebruiken en klikken ze gewillig op de ‘insert PowerPoint’ knop in de Prezi-software. Gevolg: een spuuglelijke Prezi.
Weet wanneer je het moet gebruiken
Is het dan allemaal kommer en kwel? Nee, zeker niet.
Prezi heeft zijn nut en toepassingen en kan erg mooi zijn, maar je moet weten wanneer het te gebruiken. Zo is Prezi dankzij zijn zoomfunctie bij uitstek geschikt om overkoepelende verhalen te vertellen.
- Zoals de werking van een biochemisch proces van atoomschaal tot millimeterschaal.
- Zoals een proces dat je eerst in zijn geheel wil tonen om daarna op elk detail apart in te gaan. Hoe werkt een afvalwaterzuivering en wat zijn de achterliggende technieken?
- Zoals een presentatie van alle chemische bedrijven in de haven van Antwerpen door een satellietbeeld van de Schelde te tonen en telkens in te zoomen op het bedrijf waar je over spreekt.
- Zoals een bespreking van een politiek conflict door een kaart te nemen en in te zoomen op de specifieke conflictgebieden.
Als je er goed over nadenkt, zijn de mogelijkheden eindeloos.
Maar je moet geluk hebben dat Prezi jouw onderzoek kan behandelen. Juist omdat wetenschappelijke presentaties meestal het introductie-literatuur-methode-resultaten-conclusie principe volgen, doe je jezelf vaak meer kwaad dan goed door dat keurslijf in Prezi los te laten.
Slapen of ziek zijn?
Wat denk ik dus van Prezi?
Gebruik het als je weet waar je mee bezig bent, want het kan erg zinvol zijn om een duidelijk overzicht te creëren in je verhaal.
En bedenk daarbij dat een slechte presentatie altijd een slechte presentatie blijft. In welk programma je het ook steekt. Begin dus met verhaal, structuur en met Kill Your Darlings en niet met de Prezi of PowerPoint-vraag.
Van een slechte Powerpoint valt je publiek in slaap.
Van een slechte Prezi wordt je publiek misselijk.
Wat ben je het liefst? Slaperig of misselijk? Geen van de twee.
Hoop ik.
(Icon: Vomiting by Luis Prado)