Hoe een achtjarig meisje je presentatie binnen de tijd houdt

Op 13 september werden de jaarlijkse Ig Nobel prijzen uitgereikt. Dat zijn prijzen voor onderzoek dat je eerst doet lachen en daarna doet nadenken. Zo won dit jaar onder andere het onderzoek dat bekeek of achtbaanritten kunnen helpen om van nierstenen af te geraken (blijkbaar wel) of het onderzoek dat uitzocht of je kan overleven op kannibalisme (blijkbaar niet).

Het mag duidelijk zijn: de humor regeert er meer dan op een doorsnee congres. Maar wat kan jij er van leren?

Zet een achtjarig meisje op het podium

Allereerst: het moet niet altijd zo serieus.

De IgNobelprijzen zijn een aaneenrijging van gekke tradities. Zo gooit het publiek met papieren vliegtuigjes, zijn de prijzen vaak knullige knutselwerkjes uitgereikt door echte Nobelprijswinnaars én is er een acht jaar oud meisje dat sprekers op een heel duidelijke manier aanmaant om te stoppen met spreken als ze te lang aan het woord zijn. En dat achtjarig meisje kan ook jou helpen om je presentatie binnen de tijd te brengen.

Please stop, I’m bored

Bij de IgNobel-uitreiking in 1998 gingen veel onderzoekers over hun toegewezen tijd. Gevolg? Het programma liep in het honderd. Dat moest anders en in 1999 introduceerde de organisatie Miss Sweetie Poo: een schattig acht jaar oud meisje met een wit jurkje.

Wanneer een spreker over tijd gaat, stapt Miss Sweetie Poo tot vlak bij de onderzoeker en zegt luid en duidelijk: ‘Please stop, I’m bored.’ Dat herhaalt ze op een eerder irritant ritme en volume tot de spreker stopt. En wat blijkt? Het is razend effectief om zelfs de meest serieuze onderzoeker met een glimlach te doen stoppen.

Miss Sweetie Poo lost zo twee problemen op

1. Volwassenen durven zoiets niet zeggen.
   Heb je ooit al eens gezien hoe een volwassen tijdbewaker een andere volwassene ‘aanmaant’ om te stoppen? Meestal gaat hij/zij subtiel aan de zijkant van het podium staan, schraapt de keel en doet een reeks vage handgebaren (die de hele zaal heeft gezien) die aangeven dat de spreker moet stoppen.
   Weinig effectief. De spreker doet meer dan eens alsof hij de tijdbewaker niet zag, of interpreteert het signaal foutief als ‘ik heb nog wel vijf minuten.’
2. De spreker voelt zich niet aangevallen en stopt.
   Het meisje komt op en het publiek ziet haar vaak eerder aankomen dan de spreker. Je hoort ze lachen. De spreker lacht uiteindelijk mee, al zie je in zijn ogen dat hij vaak nog wat verder had willen praten. Maar het meisje valt niet te negeren.
   ‘Oh, I’m in trouble’, zegt de spreker en hij verlaat het podium. Als je op voorhand duidelijk aankondigt dat het meisje zal opkomen als je over tijd gaat, is dat perfect mogelijk en moet je je als spreker niet aangevallen voelen.

Hoe kan jij dat gebruiken?

Als organisator:

Zoek een duidelijke manier om sprekers te doen stoppen. Dat kan een aftelklok zijn die lawaai begint te maken, iemand die met een belletje blijft rinkelen, een gordijn dat toevalt of desnoods een persoon die in een apenpak op het podium springt. Het maakt niet zoveel uit, maar:

1. Zorg dat het iets is wat de spreker niet kan negeren. Een stopbord dat je in de lucht steekt, negeert de spreker gewoon als hij wil. Een moderator die komt kuchen aan de zijkant van het podium al helemaal. Het is de bedoeling dat de spreker stopt met spreken. Nu meteen. (De kinderen die je tijd in de gaten houden tijdens de Wetenschapsbattle zijn trouwens erg goed in het bedenken van manieren om je te doen stoppen.)
2. Communiceer je tijdbewakingssysteem op voorhand, zowel naar het publiek als naar de spreker. Dat is belangrijk. Zo overval je de spreker niet onverwacht en kan die zich er op voorbereiden als hij toch over tijd gaat. Zo laat je hem in zijn waarde en kan die het gemakkelijk sportief opnemen en zijn praatje beter plannen.

Als spreker:

Grote kans dat de organisatie zelf geen tijdbewakingssysteem voorziet. Dan is het belangrijk dat je het zelf in de gaten houdt. Nee, ook als het interessant is mag je niet blijven doorgaan. Tien minuten zijn tien minuten en een half uur is een half uur.

Zo sprak ik onlangs op het uitstekende Fri3d Camp. Door technische problemen kon ik pas tien minuten later aan mijn praatje van een half uur beginnen. Wat deed ik? Ik korte mijn praatje tien minuten in. Dat deed pijn, want ik wilde in die laatste tien minuten nog iets nuttig vertellen, maar uit respect voor de volgende spreker deed ik het niet.

Ga je toch over tijd? Stel je dan voor dat er een achtjarig meisje op het podium komt en tegen je begint te zeggen ‘Please stop. I’m bored’. Ook al trap je daarmee op je arme sprekershart, ook al vind je van jezelf dat je nog honderd belangrijke dingen te vertellen had. Je gaat niet over tijd. Punt.

5 vuistregels voor effectief time management.

Bang dat je toch over tijd zal gaan? Lees dan onze blogpost “Nooit meer over tijd met je presentatie. 5 vuistregels voor effectief time management.”