Kill Your Darlings

In Hollywood is het een bekend fenomeen: een scenarist schrijft een hilarische scène of een mooie, intimistische parel. Het geheel wordt gefilmd en iedereen is enthousiast. Maar als alles uiteindelijk in beeld is gebracht en de film wordt gemonteerd, blijkt dat die ene knappe scène niet past in het geheel. Het lijkt alsof ze er bij de haren is bijgetrokken.

Het is dan de zware taak van de regisseur en de editor om te beslissen om die scène te schrappen.

Hetzelfde gebeurt als schrijvers een roman neerpennen. Een erg leuk, knap en diep uitgewerkt karakter of mooi moment blijkt uiteindelijk niet te werken in het verhaal. De schrijver zal dan moeten beslissen om dat mooie moment uit het boek te schrappen.

Erg jammer.

Maar het resultaat zal altijd beter zijn.

Het gebeurt zelfs als je foto’s selecteert. Hoeveel mensen gooien de ‘selectie’ van 100 foto’s over hun laatste zomervakantie op Facebook? Dat is onzinnig. Niet veel mensen zullen 100 foto’s bekijken. Het is beter om er 20 te selecteren. ‘Maar ze zijn allemaal zo mooi’ Ja ja, dat weet ik wel. Het is moeilijk. Maar toch: als je wil dat meer mensen je foto’s bekijken, zal je een kleinere selectie moeten maken.

Hollywood, romanschrijvers, fotofanaten. Het concept heet Kill Your Darlings. En het is evengoed nodig in presentaties.

Kill your stokpaardjes

Iedereen heeft zo zijn stokpaardjes, zijn Darlings. Dingen waar hij of zij niet over kan zwijgen. Een interessant inzicht dat ze onlangs hebben gehad, een mooi experiment dat ze hebben uitgevoerd. Ze plakken het allemaal op een slide en het ziet er schitterend uit. Waauw.

Maar in je onderbewustzijn weet je dat het niet past. De bokkensprongen die de spreker moet maken om over dat mooi experiment te kunnen vertellen, zijn te groot. Hij verliest het publiek als hij gepassioneerd begint te vertellen over zijn grote inval, want het past niet tussen alle andere slides en concepten. Het publiek verliest de samenhang en ineens ook zijn interesse.

En dat is jammer voor de spreker. Zijn lievelingsonderwerp aan het publiek voorschotelen en dat verscheurd zien worden.

Zoals we al eerder zeiden: als je eenmaal de sleutelconcepten voor je presentatie hebt vastgelegd en je nog een aantal mooie ideeën hebt die rond de sleutelconcepten zweven maar er niet bij passen, kijk dan of je ze niet kan schrappen. En als je de minste twijfel voelt, is het antwoord: schrappen. Als jij er al over twijfelt, dan zal je publiek het concept zeker schrap-waardig vinden.

Je zal ook moeten schrappen als je presentatie tijdens het oefenen te lang blijkt te zijn. Waarschijnlijk moet je dan beginnen schrappen bij het onderdeel dat je het leukste vind.

Het concept heet ‘Kill your Darlings’ en niet ‘Kill the thing you don’t like to talk about’.

Schrappen schrappen schrappen.

Wat zijn jouw onderzoeksDarlings? Bij mij is het waterzuivering in de Derde Wereld. Ik kan er moeilijk niet over praten als ik over waterzuivering begin. Als iemand me vraagt wat ik zoal van waterzuivering weet, dan komt er al snel uit: ‘en er is ook nog een project in Ghana.’ Als ik presenteer, moet ik me dwingen om dat te schrappen als het niet relevant is. Pas op: er zijn situaties waarbij het relevant is, maar niet erg veel.

Kill your Darlings. Echt waar. De presentatie zal er beter van worden. En pas op: Kill Your Darlings betekent uiteraard niet dat je gewoon alle leuke dingen moet schrappen. Het beteken: schrappen wat niet past. Schrap wat niet in de Roman Columns thuis hoort.

Hoe?

Vraag je bij elk idee en elk concept af: waarom zit dit er in? En wat brengt het bij in mijn verhaal en voor het publiek? Als een slide of een idee niet echt iets bijdraagt aan de ontwikkeling van je verhaal of je uitleg. Dan moet het er uit.

Sorry.

Maar later zal je er ons dankbaar voor zijn.