En wat doe je met irrelevante vragen?
Je bent volop aan het presenteren
Je legt net stap voor stap de opbouw van een ingewikkeld experiment uit (erg goed en helder al zeg je het zelf) en dan – ergens op de tweede rij – schiet een hand in de lucht.
En het leid je af, want blijkbaar:
- Kon iemand uit je publiek zo goed volgen dat hij/zij er een vraag over heeft. (Joepie!)
- Is er iemand uit het publiek zo begaan met het onderwerp dat hij/zij de vraag voor het hele publiek wil stellen. (Hopelijk is het een interessante vraag)
- Is hij/zij dan best wel zeker van de vraag. (Hopelijk kan je de vraag beantwoorden)
Je bent dus even – hoe kort ook – uit je lood geslagen. En je vraagt je af wat je moet doen: je uitleg onderbreken? Verder gaan?
Lastig.
Nu, zeggen dat vragen tijdens een presentatie lastig zijn, is een brug te ver. Het toont immers betrokkenheid van je publiek.
Je stopt je uitleg en spreekt de opgestoken hand aan.
En dan krijg je het op je bord: een totaal irrelevante vraag. Of: een intelligente vraag die de vaart uit je presentatie haalt en niets toevoegt aan je verhaal. Shit.
Als het mogelijk is: beantwoord de vraag kort. Dan is het achter de rug.
Maar vermijd een battle of knowledge
De kans bestaat echter dat de persoon uit het publiek stiekem geen vraag stelt, maar dat hij – de snoodaard – gewoon zijn kennis over het onderwerp wil tonen.
Op die manier worden jij en de rest van het publiek er in meegetrokken. Je wordt verplicht om je presentatie te laten varen om een wederantwoord te geven en – als het even tegenzit – voelen ook vijf mensen uit het publiek zich verplicht om hun wederantwoord te geven. En dan ben je vertrokken voor een lange, onduidelijke Battle of Knowledge. Laat die mooie opbouw van je ingewikkeld experiment maar varen.
Hou vragen in eigen handen
Maar jij bent de verteller en de meester van de presentatie. Toch? Laat vragen of afgeleiden zoals ‘waarom heb je dit of dat experiment niet op die manier gedaan?’ dan ook niet vervallen tot een battle of knowledge.
Verschuif vragen die discussies of een battle of knowledge kunnen uitlokken naar het einde van je presentatie.
Daar is echt niets mis mee. Als een vraag niets te maken heeft met wat je presenteert, voel je dan niet verplicht om ze ter-plekke-hier-en-nu te beantwoorden. Lange discussies halen de vaart uit je presentatie en uitgebreid antwoorden op een vraag als ‘waarom heb je het experiment niet op die andere manier gedaan?’ zorgt ervoor dat je minder tijd hebt om te vertellen wat dan wel juist de resultaten van je experiment waren.
En ook tegen een Emeritus prof. dr. ing. zeggen dat je de vraag op het einde van de presentatie zal beantwoorden, is niet arrogant of onbeleefd.
Het lijkt dan dat je de presentatie onder controle hebt. Zeg hem/haar dat jullie ‘dan uitgebreid de tijd hebben om er dieper op in te gaan’. Op het einde van je presentatie kunnen vragen immers de aandacht en tijd krijgen die ze verdienen zonder de vaart uit je verhaal te halen.
Plan wel op voorhand tijd voor vragen in
Anders loop je de kans dat:
- Je geen tijd meer hebt om vragen te beantwoorden. (en als je het hebt beloofd, moet je dat eigenlijk wel doen)
- Je de presentatie niet helemaal kan afmaken omdat je vragen wil beantwoorden.
Kijk, vragen zijn een essentieel onderdeel van je presentatie en zo moet je ze ook behandelen. Maar voorkom dat je de pedalen kwijt speelt en kies zelf wanneer en hoe je de vragen beantwoordt.